Przejdź do głównej zawartości

Sneaky throws, czyli checked i unchecked exception w jednym!

Często podczas pisania kodu Java korzystam z wyrażeń lambda wprowadzonych wraz z Java 8. Często prowadzi to też do pewnych nowych problemów i zmusza do szukania rozwiązań. Przyjrzyjmy się jednemu z nich.

Checked exception w wyrażeniu lambda

Często zdarza się, że metoda wywoływana wewnątrz lambdy rzuca wyjątek. Nie ma sprawy gdy wyjątek jest obiektem klasy będącej podklasą RuntimeException. Wtedy po prostu się nim nie przejmujemy. Wyjątek jest przekazywany w górę stosu wywołań. Problem zaczyna się gdy kompilator zmusza nas do obsługi wyjątku. Jak zwykle mamy 2 wyjścia: obsłużyć wyjątek za pomocą bloku try-catch, bądź zadeklarować przekazanie wyjątku dalej za pomocą słowa kluczowego throws. O ile wiemy co zrobić po złapaniu wyjątku to wszystko gra. Co natomiast gdy chcemy wybrać drugą opcję? Większość interfejsów stosowanych jako typy parametrów, często przekazywanych jako lambdy jak np: Function, Consumer czy Supplier nie deklarują, że mogą rzucić wyjątek. W takim wypadku druga opcja zupełnie nam odpada.

Rozwiązanie

Rozwiązania w zasadzie są dwa:

Opakowanie wyjątku w RuntimeException

Weźmy sobie metodę, która rzuca wyjatkiem IOException:

public void throwsIOException() throws IOException {
    throw new IOException();
}
Teraz spróbujmy wywołać ją w wyrażeniu lambda:

public void throwInLambda() {
    Collections.singletonList(1).forEach(x -> throwsIOException());
}
Cóż... Kompilator nam na to nie pozwala. Opakujmy wyjątek w RuntimeException:

public void throwInLambdaWithRuntime() {
    Collections.singletonList(1).forEach(x -> {
        try {
            throwsIOException();
        } catch (IOException e) {
            throw new RuntimeException(e);
        }
    });
}
Działa? Działa. Wyjątek jest przekazywany w górę do naszej metody throwInLambdaWithRuntime. Stąd można go obsłużyć lub przekazać wyżej. Problem w tym, że to tak naprawdę nie ten obiekt wyjątku o który nam chodziło. Docelowy obiekt znajduje się w cause. Traktuje to rozwiązanie jako połowiczne.

"Sneaky throws"

W Java 8 została wprowadzona nowa reguła wnioskowania, według której każde użycie throws T, gdzie T jest typem generycznym oznacza, że metoda może rzucić wyjątek typu RuntimeException. Dlaczego więc z tego nie skorzystać?
Przygotujmy sobie metodę sneakyThrow:

private static <T extends Throwable> void sneakyThrow(Throwable t) throws T {
    throw (T) t;
}
Do powyższej metody przekazujemy obiekt wyjątku, który chcemy rzucić. Zostanie on wtedy rzucony tak jak z użyciem słowa kluczowego throws ale kompilator nie będzie wymagał już jego przechwycenia. Weźmy sobie metodę rzucająca wyjątek z użyciem metody sneakyThrow:

public void throwsSneakyIOException() {
    sneakyThrow(new IOException("sneaky"));
}
I spróbujmy ją wykorzystać w wyrażeniu lambda:

public void sneakyThrowInLambda() {
    Collections.singletonList(1).forEach(x -> throwsSneakyIOException());
}
Kompilator nie zgłasza już żadnych problemów.
Rozwiązanie to ma jednak jedną złośliwość. No bo jeśli teraz zechcielibyśmy złapać wyjątek to nie mamy takiej możliwości bo nie jest on zadeklarowany. Zawsze możemy jednak wydzielić sobie fragment kodu do metody deklarującej rzucenie danego wyjątku i wtedy można go już złapać i obsłużyć.

O sneaky throws dowiedziałem się trochę przypadkiem przeglądając kod, korzystający z adnotacji biblioteki Lombok, którą bardzo polecam.

Dla mnie to odkrycie nieco zmniejsza ból głowy regularnie powodowany przez wszechobecne wszędzie wyjątki :)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Spring Data - save vs saveAndFlush

Cześć, dzisiaj będzie znowu trochę o warstwie persystencji. Czasami kodzie aplikacji korzystającej ze Spring Data można napotkać użycia metody repozytorium save , a czasami saveAndFlush , a z kolei innym razem brak jakiejkolwiek z nich podczas zapisu obiektu. Wszystkie trzy metody mają swoje zastosowanie choć nieco się różnią. Teoria W teorii, różnica jest prosta. Metody save oraz saveAndFlush dodają obiekt do kontekstu persystencji danej sesji i zwracają obiekt zarządzany. Ponadto druga z nich wymusza wymusza wykonanie nagranych przez ORM akcji na bazie danych przez co dane zostają przesłane do silnika bazy. Może się to okazać przydatne w przypadku gdy w ramach jednej transakcji chcemy jeszcze wykonać kolejne zapytania, które mają być świadome wprowadzonych wcześniej zmian. Natychmiastowa synchronizacja może się również przydać gdy wykorzystujemy poziom izolacji READ_UNCOMMITTED . Czasami jednak w kodzie nie ma żadnej z nich. Wtedy możliwe jest wykonywanie tylko zapytań UPDATE

Dlaczego default jest blee... Wielodziedziczenie

Piszę ten post gdyż złapałem się na tym, że nie potrafiłem uargumentować swojego przekonania dotyczącego pewnego aspektu programowania gdy padło pytanie: "dlaczego?". Dopiero później wszystko sobie przypomniałem i mam nadzieję, że ten post nie pozwoli mi już o tym zapomnieć ;). Dawno, dawno temu, gdy ukazała się Java w wersji 8, wielu z nas zachwycało się nowym mechanizmem: metody default! Bo to takie fajne, nowe, można ograniczyć powtarzanie się kodu, no generalnie bajer. Dopiero po chwili niestety, dotarło, że wprowadzenie takiego rozwiązania to cofanie się w czasie.  Wielodziedziczenie Podczas lat rozwoju języków programowania pojawił się w pewnym momencie trend aby unikać stosowania rozwiązania zwanego wielodziedziczeniem. Czym jest ten mechanizm? Pozwala on na dziedziczenie z wielu klas bazowych jednocześnie. Unikanie jego stosowania, a nawet unikanie implementacji takiego mechanizmu w nowoczesnych językach jest poparte sensownymi argumentami. Po pierwsze, może wy