Przejdź do głównej zawartości

Posty

Analiza podatności CVE-2021-22119

W tym wpisie chciałbym przyjrzeć się jednej z podatności bezpieczeństwa, którą odkryłem w jednym z projektów wykorzystując plugin do mavena skanujący zależności - org.owasp:dependency-check-maven . Narzędzie to pomaga wychwycić znane podatności, które dotyczą naszej aplikacji tylko dlatego, że korzystamy z konkretnej wersji zależności (biblioteki, frameworka), która zawiera błąd bezpieczeństwa. Błędy te zaliczają się do kategorii A06 (przed 09.2021 - A09) z listy OWASP TOP 10 ( https://owasp.org/www-project-top-ten/ ). Swoją drogą polecam każdemu przeskanowanie swoich projektów takim skanerem aby zobaczyć jak wiele niebezpieczeńsw pociąga za sobą beztroskie korzystanie z mnóstwa bibliotek. Względne bezpieczeństwo daje nam tylko przypadek spowodowany tym, że akurat nie korzystamy z jakiejś konkretnej funkcjonalności. Tak będzie i w moim przypadku :). CVE-2021-22119 Dokładny opis błędu można znaleźć m.in. tu https://nvd.nist.gov/vuln/detail/CVE-2021-22119 . Dlaczego skupiłem się n
Najnowsze posty

Pułapki logowania w Javie

Czy spotkałeś kiedyś się z kodem takim jak poniższy? if (logger.isDebugEnabled()) { logger.debug("Request: " + requestObject); } Ja tak. Jakiś czas temu napotkałem na mnóstwo takich fragmentów w kodzie, który analizowałem. Zastanowiło mnie po co została wykorzystana tutaj instrukcja warunkowa - a jako, że if-y uwazam za zło konieczne postanowiłem to zbadać. Czy nie do tego właśnie służą biblioteki do logowania i udostępniane przez nie metody jak debug żeby właśnie sterowane konfiguracją decydowały co zalogować a co nie? Co więcej, okazało się, że instrukcję warunkową wprowadził ktoś w ramach większej akcji. I jak się okazuje, prawdopodobnie znacznie zwiększył dzieki temu wydajność aplikacji. W dzisiejszym wpisie postaram się wyjaśnić jak korzystać z loggera aby nie zaszkodziło to wydajności. Po co if-y? Na początek wyjaśnić trzeba czemu ten if tak na prawdę służy. Korzystamy z biblioteki do logowania i spodziewamy się, że wykorzystujac wybraną metodę, zostanie

Spring Data - save vs saveAndFlush

Cześć, dzisiaj będzie znowu trochę o warstwie persystencji. Czasami kodzie aplikacji korzystającej ze Spring Data można napotkać użycia metody repozytorium save , a czasami saveAndFlush , a z kolei innym razem brak jakiejkolwiek z nich podczas zapisu obiektu. Wszystkie trzy metody mają swoje zastosowanie choć nieco się różnią. Teoria W teorii, różnica jest prosta. Metody save oraz saveAndFlush dodają obiekt do kontekstu persystencji danej sesji i zwracają obiekt zarządzany. Ponadto druga z nich wymusza wymusza wykonanie nagranych przez ORM akcji na bazie danych przez co dane zostają przesłane do silnika bazy. Może się to okazać przydatne w przypadku gdy w ramach jednej transakcji chcemy jeszcze wykonać kolejne zapytania, które mają być świadome wprowadzonych wcześniej zmian. Natychmiastowa synchronizacja może się również przydać gdy wykorzystujemy poziom izolacji READ_UNCOMMITTED . Czasami jednak w kodzie nie ma żadnej z nich. Wtedy możliwe jest wykonywanie tylko zapytań UPDATE

One-to-one i lazy loading

Hibernate jest frameworkiem, który nie przestaje zaskakiwać. Kryje się w nim mnóstwo tajemnic, pułapek i zagadek. Jedną taką pułapkę postaram się opisać w tym wpisie, a dotyczy ona nieoczywistego na pierwszy rzut oka zachowania adnotacji @OneToOne z parametrem fetchType=LAZY . One-to-one Adnotacja @OneToOne służy w JPA do oznaczania pól encji, które odnoszą się do obiektów będących z nią w relacji jeden-do-jeden. W znormalizowanym schemacie relacyjnej bazy danych oznacza to sytuację, w której mamy do czynienia z dwoma tabelami A oraz B , a jedna z nich posiada kolumnę, której wartości wskazują na klucz identyfikujący krotkę w drugiej z nich. Np: Lazy fetch Adnotacja @OneToOne zawiera również atrybut fetch , który może przyjąć wartości EAGER lub LAZY (domyślnie EAGER ). O ile ustawienie wartości EAGER oznacza, że Hibernate musi pobrać dodatkowy wiersz natychmiast (za pomocą klauzuli JOIN bądź dodatkowego zapytania) to zastosowanie LAZY może ale nie musi spowodowa

Wzorzec Open Session in View w Spring Boot

Dzisiejszy post będzie z cyklu: "Wtf? Dlaczego to działa?". A dotyczy on pewnego wzorca, którego implementacja jak się okazuje jest we frameworku Spring Boot domyślnie włączona, czego nie wszyscy programiści mogą się spodziewać. Geneza Zaczęło się od tego, że pisałem kolejny test integracyjny do kolejnego kontrolera. Test napisany, uruchamiam, zielono. No i przeglądam sobie jeszcze raz kod zanim wypchnę zmiany do review. I rzuciło mi się w oczy, że zapomniałem dodać adnotacji @Transactional (do tej pory uważałem, że to jest zawsze wymagane). I wtedy zadałem sobie przytoczone na wstępie pytanie. Dlaczego test przeszedł skoro mój serwis dociąga sobie obiekt oznaczony jako LAZY ? Dużo się nagimnastykowałem by wpisać odpowiednie query do Google'a i znaleźć odpowiedź: Open Session in View. Ale o tym za chwilę. Jak działa Hibernate Żeby lepiej zrozumieć opisywane zagadnienie warto przypomnieć jakie kroki w uproszczeniu musi wykonać Hibernate podczas komunikacji z bazą d

Dependency Injection w Windows Universal Apps (UWP)

Ostatnio zacząłem pisać aplikację na platformę Windows Universal Apps, która już jakiś czas temu mnie bardzo zaciekawiła. Poza tym jest to okazja aby się trochę rozwinąć i oderwać od świata javy ;). Aplikacja prawdopodobnie pojawi się niedługo na GitHub ale w związku z tym pojawi się pewnie kolejny post. W trakcie pisania pojawia się jak to zwykle bywa mnóstwo problemów. Staram się rozwiązywać je sukcesywnie, a jedno z tych rozwiązać przedstawię w tym wpisie. Problem Okazuje się, że platforma UWP jest na tyle uboga, że brakuje w niej mechanizmów pozwalających na skorzystanie ze wstrzykiwania zależności. Dla mnie jest to jeden z najważniejszych wzorców, który chce mieć wdrożony w niemal każdej aplikacji, którą piszę. W sieci nie ma zbyt wielu materiałów na ten temat, szczególnie takich zrozumiałych dla mnie - programisty mającego mało dotychczas wspólnego z technologiami ze stajni Microsoftu. Znalazłem jednak fajne rozwiązanie, które jest proste i sprawdza się w moim przypadku. Zain

Dlaczego default jest blee... Wielodziedziczenie

Piszę ten post gdyż złapałem się na tym, że nie potrafiłem uargumentować swojego przekonania dotyczącego pewnego aspektu programowania gdy padło pytanie: "dlaczego?". Dopiero później wszystko sobie przypomniałem i mam nadzieję, że ten post nie pozwoli mi już o tym zapomnieć ;). Dawno, dawno temu, gdy ukazała się Java w wersji 8, wielu z nas zachwycało się nowym mechanizmem: metody default! Bo to takie fajne, nowe, można ograniczyć powtarzanie się kodu, no generalnie bajer. Dopiero po chwili niestety, dotarło, że wprowadzenie takiego rozwiązania to cofanie się w czasie.  Wielodziedziczenie Podczas lat rozwoju języków programowania pojawił się w pewnym momencie trend aby unikać stosowania rozwiązania zwanego wielodziedziczeniem. Czym jest ten mechanizm? Pozwala on na dziedziczenie z wielu klas bazowych jednocześnie. Unikanie jego stosowania, a nawet unikanie implementacji takiego mechanizmu w nowoczesnych językach jest poparte sensownymi argumentami. Po pierwsze, może wy